Doustnie. Podawanie preparatu można rozpocząć po co najmniej 24 h okresie abstynencji. Dawka początkowa zwykle wynosi 500 mg na dobę (1 tabl.). Tabletkę stosuje się raz na dobę rano lub w przypadku znacznego nasilenia efektu uspokajającego wieczorem. Dawkę tę należy stosować zwykle przez 1-2 tyg. Następnie podaje się dawkę podtrzymującą, która wynosi 250 mg na dobę (125-500 mg na dobę). Maksymalna dawka doustna wynosi 500 mg na dobę. Podawanie leku należy kontynuować przez okres zalecony przez lekarza, jednak nie dłużej niż 6 mies. bez ponownej oceny pacjenta.

Mogą wystąpić: senność, nudności, wymioty, metaliczny posmak lub smak czosnku w ustach, przemijająca impotencja, łatwe męczenie się. Rzadko obserwowano reakcje psychotyczne, w tym stany depresyjne lub paranoidalne, schizofrenię i manię. Odnotowywano występowanie skórnych reakcji alergicznych, zapalenia nerwów obwodowych i uszkodzenia hepatocytów.

Nadwrażliwość na disulfiram, tiokarbaminiany lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Stan upojenia alkoholowego, spożywanie napojów zawierających alkohol etylowy lub stosowanie preparatów zawierających alkohol w ciągu ostatnich 24 h. Stwierdzona niewydolność serca, choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze, uprzednio przebyta niewydolność obwodowa krążenia. Zaburzenia psychiczne, psychozy (z wyjątkiem przebytych ostrych psychoz alkoholowych), próby samobójcze w wywiadach. Preparatu nie należy stosować bez świadomej zgody pacjenta.

Nie zaleca się stosowania leku w okresie ciąży i karmienia piersią.

Disulfiram może powodować nasilenie działania leków przeciwzakrzepowych w wyniku hamowania ich przemian enzymatycznych. Disulfiram nasila też działanie antypiryny, fenytoiny, chlordiazepoksydu i diazepamu poprzez hamowanie ich metabolizmu. Badania przeprowadzone na zwierzętach wskazują na podobny wpływ na metabolizm petydyny, morfiny i amfetaminy. Amitryptylina i chlorpromazyna mogą nasilać, a diazepam osłabiać objawy reakcji disulfiramowej. Disulfiram hamuje reakcje utleniania i wydalanie ryfampicyny przez nerki. Jednoczesne stosowanie izoniazydu i disulfiramu może wpływać na czynność o.u.n. i wywoływać zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów, drażliwość, bezsenność. Metronidazol i disulfiram stosowane jednocześnie mogą wywołać stany dezorientacji i stany psychotyczne. Nie zaleca się równoczesnego stosowania tych leków. Kontakt z organicznymi rozpuszczalnikami zawierającymi alkohol, aldehyd octowy, paraldehyd podczas terapii disulfiramem może wywołać reakcję disulfiramową. Disulfiram może przedłużać czas działania alfentanylu.